Pagina's

dinsdag 25 september 2012

Werkvergunning voor buitenlanders die partner zijn in een Turks bedrijf

Indien u als buitenlander graag als zelfstandige te werk wilt gaan in Turkije, dient u hiervoor een onafhankelijke werkvergunning aan te vragen en tenminste 5 jaar onafgebroken en wettelijk in Turkije te hebben gewoond en gewerkt.

Wanneer u niet zo lang kunt wachten, dan kunt u eventueel een Turkse Limited (een BV) oprichten of ervoor kiezen om met een Turkse partner samen te werken. In beide gevallen dient u een werkvergunning voor bepaald of onbepaalde tijd aan te vragen.

In het geval dat u als natuurlijke persoon (en of als rechtspersoon) gaat investeren in een bestaand Turks bedrijf of u wordt aandeelhouder van een dergelijk bedrijf, dan spreekt men in Turkije van een ‘Direct Foreign Investment’ .

Indien u als aandeelhouder niet fysiek deelneemt aan de werkzaamheden binnen het bedrijf, geldt er geen verplichting tot het aanvragen van een werkvergunning. Echter, op het moment dat de buitenlandse aandeelhouder eveneens als manager wordt aangesteld of anderszins fysiek aanwezig dan wel actief wilt zijn in het bedrijf, dient er wel een werkvergunning te worden aangevraagd.

Wij adviseren u om voordat u een werkvergunning aanvraagt informatie in te winnen over de aanvraagprocedure. Per geval kunnen de voorwaarden en regels van de aanvraag voor een werkvergunning namelijk verschillen. Tevens vinden er wijzigingen en vernieuwingen in de wetgeving plaats die ook de aanvraag eventueel kunnen verspoelen.



dinsdag 18 september 2012

Aankoop vastgoed buitenlandse bedrijven

Het is buitenlanders of buitenlandse bedrijven met commerciële doeleinden vrij om in Turkije vastgoed aan te kopen, indien voldaan wordt aan het wederkerigheidsbeginsel. Dit beginsel houdt in dat wanneer een Turkse burger of bedrijf in een ander land onroerend goed mag aankopen, het andersom ook mogelijk is.

Wel dient er rekening te worden gehouden met een aantal randvoorwaarden. Men mag geen onroerend goed werven in gebieden die volgens de overheid van strategisch belang zijn, zoals militaire gebieden, land van culturele of religieuze betekenissen, dan wel gronden met belangrijke energie- of landbouwinstallaties in de buurt. Daarnaast is het alleen toegestaan om onroerend goed aan te kopen waar sprake is van bouwkavels waarbij de totale oppervlakte van het onroerend goed niet meer dan 25.000 m² mag zijn, ook al bevindt zich het onroerend goed op verschillende locaties.

De bovenstaande beperkingen zijn niet van toepassing bij het vestigen van zakelijke rechten (zoals de hypotheekrecht) ten behoeve van de buitenlander of buitenlandse bedrijf. Ook zijn deze regels niet van toepassing bij wettelijk geërfde onroerende goederen, mits er tussen de landen wederkerigheid bestaat. De bovenstaande beperkingen gelden wel voor geërfde onroerende zaken door middel van een testament. Hiermee wil de wetgever voorkomen dat de hoofdregel van wederkerigheid wordt omzeild. Onroerende zaken geërfd door buitenlandse natuurlijke personen waar geen wederkerigheid bestaat dienen openbaar verkocht te worden.

Onroerende goederen die in strijd zijn met de hierboven aangegeven beperkingen aangekocht dan wel in strijd met de Turkse wet- en regelgeving worden gebruikt, zullen binnen de door de Ministerie van Financiën aangegeven periode door de buitenlandse eigenaar moeten worden verkocht. Het onroerend goed wordt openbaar verkocht, indien de buitenlandse eigenaar zelf geen actie daartoe onderneemt.

Buitenlandse rechtspersonen zonder commerciële doeleinden (de Vereniging en de Stichting) mogen geen onroerende goederen kopen in Turkije. 

woensdag 12 september 2012

Wetswijziging inzake de wederkerigheidsprincipe

Wetswijziging inzake de wederkerigheidsprincipe brengt al 907 verkopen aan buitenlanders met zich mee.

Ondanks het feit dat Syrië, Armenië, Zuid-Cyprus en Zuid-Korea zijn uitgesloten van de werkingssfeer van de nieuwe wetswijziging hebben al 907 andere buitenlanders wel gebruik gemaakt van de nieuwe wetgeving door onroerende goederen in Turkije aan te kopen. Na de wetswijziging hebben Duitsers een aankoop gedaan van totaal 304.000m2 bouwgrond en 11 appartementen. De Russen hebben voornamelijk rondom het gebied van de Turkse Rivièra 134 appartementen aangekocht.

Sinds de opheffing van het wederkerigheidprincipe op 18 mei jl. is 437.000 m2 grond aan buitenlanders verkocht. Waarvan het meest aan de Duisters, maar ook aan de Russen voornamelijk rondom de Turkse Rivièra. Vanwege het feit dat het voor de Grieken niet is toegestaan om rond de Turkse kust onroerende goederen aan te kopen, hebben zij een voorkeur gedaan voor het Anatolische Turkije.

Aan 183 burgers van verschillende nationaliteiten zijn na de opheffing van het wederkerigheidprincipe 907 onroerende goederen verkocht. De aankopen van de buitenlanders wordt als volgt vastgesteld;


Conform de Turkse Tapu wetgeving is het maximum verkoop van onroerende goederen aan buitenlanders van 2.5 hectare naar 30 hectare verhoogd. Deze verhoging heeft tot gevolg gehad dat Duitsers de voorkeur hebben om een stuk bouwgrond aan te kopen en zelf een huis erop te bouwen. Daarentegen hebben de Russen hun aankoop voorkeur voor appartementen waarvan er inmiddels 134 zijn verkocht. De Grieken hebben 480m2 aan bouwgrond en 4 appartementen aangekocht voornamelijk in de steden Ankara en Eskişehir.

Volgens het register van het Kadaster zijn de afgelopen maanden nadat het wederkerigheidsprincipe is opgeheven de volgende gegevens omtrent de verkoop aan buitenlanders bekend gemaakt ; Nederland 33, Engeland 111, Ierland 13, Zweden 50, Noorwegen 61, Denemarken 30, Finland 13 en Oekraïne 12. Opmerkelijk was dat nationaliteiten uit Tsjechië, Noord-Korea, Georgië, Zweden, Griekenland, Italië, Japan, Libanon, Nieuw Zeeland, Servië ook onroerende goederen hebben aangekocht in Turkije. In totaal hebben 296 buitenlanders in Turkije een oppervlakte 368.361m2, grond, bouwgrond en akkergrond aangekocht, tevens hebben 611 buitenlanders woningen aangekocht.

De minister van Milieu en ruimtelijke ordening heeft gezegd; “ De verworven eigendommen zijn onder bescherming van het internationale recht. Als de buitenlanders niet aan de gestelde aankoop eisen voldoen, dan hebben we het recht om de eigendomsoverdracht te vernietigen.  Buitenlandse personen die een stuk bouwgrond aankopen, zijn verplicht binnen 2 jaar het  project te laten goedkeuren aan het Turkse ministerie inzake het gebruik van de bouwgrond.“

dinsdag 4 september 2012

Camera Beelden

Soms laten we ons als advocaat meeslepen in een zaak die bij nader inzien toch anders blijkt te zijn dan dat we in eerste instantie dachten. U kent de uitspraak wel: er zijn altijd twee kanten van de medaille.

Onlangs gebeurde het volgende.
Een koppel van middelbare leeftijd komt met het volgende probleem aan:
‘ Ze meenden ‘bedrogen en belogen ’ te zijn door een Turkse vriend die al jaren bij hen kind aan huis was en zowel voor hen als voor andere buitenlanders in hun appartementencomplex hand- en spandiensten verricht’. Het gaat niet om het geld zegt meneer zeer verontrust en aangeslagen, maar om het feit dat een man die ik al jaren als vriend koester mijn leven in gevaar heeft gebracht voor een paar honderd euro. De vriend zou namelijk tegen beter weten in zoetigheden hebben laten eten. Meneer werd onwel en is door de vriend naar huis gebracht en in bed gelegd. De vriend is voor enkele minuten alleen geweest in de slaapkamer, stelt mevrouw. De klachten van meneer verergeren dusdanig dat hij moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Na een paar uur mag hij weer naar huis, maar als mevrouw wil betalen merkt ze dat het bankpasje van meneer weg is.


Nu verdenken ze deze vriend van het stelen van een bankpasje waarmee hij een bedrag van een paar honderd euro’s heeft opgenomen. Het vermoeden bestaat dat deze vriend het bankpasje uit de portemonnee van meneer heeft gestolen net in die paar minuten dat hij alleen is geweest met meneer die buiten bewustzijn was. Hij had schulden en heeft eerder om een geldlening gevraagd.

Het verhaal gaat als volgt verder: De klachten van meneer worden dusdanig dat hij opgenomen moet worden in het ziekenhuis. Na een paar uur verblijf in het ziekenhuis mag meneer mee naar huis, maar wanneer mevrouw de ziekenhuiskosten wil gaan betalen merkt ze dat het bankpasje van meneer verdwenen is. De volgende ochtend krijgt ze te horen dat er op twee verschillende tijdstippen een klein som aan geld is opgenomen. Bankpasje wordt geblokkeerd. Confrontatie met de vriend levert niets op, waardoor ze zich genoodzaakt voelen om juridisch hulp in te schakelen. De Turkse bank waar het geld is gepind laat weten dat ze niet zomaar kamera beelden kunnen vrijgeven. Het gaat in principe niet om het geld dat gestolen is maar om de waarheid. En precies die kamera beelden van de bank zullen de waarheid onthullen.

Een verzoek van een advocaat aan de bank zal in deze ook niet worden gehonoreerd. Alleen de Officier van Justitie kan de kamera beelden opvragen. Een strafrechtelijke aanklacht lijkt aldus genoodzaakt, terwijl de koppel eigenlijk niet uit is op een strafrechtelijke vervolging.
Een aanklacht wordt ingediend en serieus behandeld alleen de bank blijkt de kamera beelden hooguit 3 maanden in bewaring te nemen. De aanklacht was weliswaar op tijd ingediend alleen het verzoek van de Officier had de bank niet op tijd weten te bereiken.

Maar het verhaal krijgt nog een staartje: de verdachte liet weten al enkele jaren een verhouding met mevrouw te hebben. Hij was er echter per toeval achtergekomen dat ze met een ander een affaire had. De verdachte krijgt wroeging en maakt naar eigen zeggen een einde aan de relatie. Dat maakte de vrouw zo woedend, aldus de man, dat ze uit wraaklust de zaak van het verdwenen bankpasje heeft opgezet. De officier van Justitie heeft de zaak uiteindelijke maar geseponeerd omdat er onvoldoende bewijs voorhanden was.