De Turkse echtscheiding valt onder de Turkse familierechtwetgeving. Voor het jaar 1926 was het familierecht gebaseerd op de islam. Na de komst van Mustafa Kemal Atatürk werd staat en godsdienst gescheiden en werd het Burgerlijk Wetboek ingevoerd. Vanwege de moderne ontwikkelingen en internationale verdragen, werd er in 1988 besloten om het scheidingsrecht te wijzigen waardoor de man en vrouw gelijke rechten kregen bij de gevolgen van een echtscheiding. In 2002 zijn vervolgens de laatste wijzigingen aangebracht waarbij ook gelijkheid voor de man en vrouw bij huwelijkssluiting werd gecreëerd.
Procedure echtscheiding
Met behulp van een advocaat kan de man of de vrouw een verzoek tot echtscheiding (Boşanma dilekcesi) indienen bij de rechtbank in de woonplaats van één van beiden of in de woonplaats waar zij voor de procedure de laatste zes maanden samen hebben gewoond. Turkije kent een aantal limitatieve gronden voor een echtscheiding die tijdens een echtscheidingsprocedure kunnen worden aangevoerd:
Overspel
In het oude wet was dit een strafbaar feit, maar het tegenwoordig wordt het niet langer meer als een delict beschouwd. Dat echtgenoten gescheiden leven in het geval van overspel is niet van belang. Daarnaast kan een echtscheiding niet worden aangevraagd indien de echtgeno(o)t(e) het overspel heeft vergeven.
Levensbedreiging, slechte behandeling en aantasting van eer van de partner
De eer wordt aangetast wanneer de eigenwaarde, respect, het aanzien en de trots van de persoon wordt aangetast. In de wet wordt onderscheid gemaakt in de ernst van de aantasting.
Het plegen van een strafbaar feit en het leiden van een eerloos leven
Indien om deze redenen van de echtgeno(o)t(e) het samenleven met hem/haar niet langer verlangd kan worden, ontstaat er een recht om echtscheiding aan te vragen. Aan de grenzen van eerloos gedrag staan geen concrete omschrijvingen in de wet, wel worden er voorbeelden van een eerloos leven gegeven, bijvoorbeeld een liefdesrelatie waardoor de partner en kinderen worden verwaarloosd.
Een geestelijke stoornis
Een geestelijke stoornis bij één van de echtgenoten kan een reden zijn tot het aanvragen van een echtscheiding, mits uit een verklaring van een erkende medische instelling blijkt dat de geestelijke stoornis ongeneeslijk is.
Verlating
Een echtscheidingsprocedure op grond van verlating kan pas geopend worden indien de situatie tenminste zes maanden heeft geduurd. De rechter geeft hierbij de verlatende echtgeno(o)t(e) twee maanden de tijd om terug te keren naar de echtelijke woning. Keert de verlatende echtgenoot na twee maanden niet terug, dan heeft de andere echtgenoot het recht om een rechtszaak aan te spannen.
Duurzame ontwrichting
Ontwrichting is wanneer de verhouding binnen het huwelijk zo moeilijk is geworden, dat het bij elkaar blijven niet langer mogelijk is. Duurzaam houdt in dat het huwelijk blijvend ontwricht is. Er is bijvoorbeeld sprake van duurzame ontwrichting bij zich onttrekken aan huishoudelijke werkzaamheden, gokken, niet kunnen realiseren van de seksuele harmonie en bevrediging, geweld binnen het gezin, zelfmoord pogingen, overmatige opbouwen van schulden etc. Duurzame ontwrichting is een belangrijke scheidingsgrond. Een echtscheidingsverzoek op basis van deze grond kan pas gedaan worden als men minstens één jaar getrouwd is. Een scheidingsvonnis op grond van duurzame ontwrichting wordt over het algemeen sneller uitgesproken.
Is door de rechter de echtscheidingsgrond niet bewezen of ziet de hij kans op een verzoening, dan kan hij besluiten om niet de echtscheiding maar de scheiding van tafel en bed (Düşünme vakti) uit te spreken. Dit is een soort bedenktijd voor beide partijen dat ook door één van de echtgenoten kan worden verzocht. De rechter stelt een periode van scheiding van tafel en bed over het algemeen vast op een periode tussen de één en drie jaar. Daarnaast kan een rechter ook het verzoek tot echtscheiding weigeren voor ten hoogste drie jaar. Blijkt na drie jaar dat het huwelijk niet is verbeterd, dan wordt het verzoek van één van de partners (aan de hand van bewijsstukken) de scheiding per definitie toegewezen.
In Turkije is de duur van
een echtscheidingsprocedure heel verschillend. Er zijn verschillende factoren
die van invloed kunnen zijn op de duur van de procedure, bijvoorbeeld of de
partner wel of niet instemt met de echtscheiding. Over het algemeen duurt een echtscheidingsprocedure
één jaar.
Erkenning echtscheiding in Turkije
In het geval dat beide
partijen de Turkse nationaliteit hebben, is volgens het Turks recht ook de
Nederlandse rechter bevoegd om een echtscheiding uit te spreken. Echter, een
door een Nederlandse rechtbank gegeven echtscheidingsbeschikking is niet
automatisch rechtsgeldig in Turkije. Om een dergelijke beschikking
rechtsgeldigheid te geven dient een erkenningsprocedure bij de Turkse
familierechtbank te worden gestart. Hierbij wordt het Nederlandse vonnis alleen
getoetst. De aanvrager van het verzoek tot erkenning wordt persoonlijk
opgeroepen om aanwezig te zijn. Voor een erkenningsprocedure is nodig:
- Een verzoekschrift aan de Turkse rechtbank;
- De Nederlandse vonnis voorzien van een apostille stempel en de turkse vertaling van deze.
- De verklaring waaruit blijkt dat het Nederlandse vonnis definitief is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wij danken u voor uw commentaar.
De publicatie zal verschijnen na verificatie van onze editor afdeling.