Verspoelde regeling betreffende illegaal verblijf in Turkije

Sinds april 2014 is met een wetswijziging de regels rondom illegaal verblijvende buitenlanders versoepeld. Een buitenlander verblijft illegaal in Turkije indien de wettelijk toegestane verblijfsperiode conform het visum of verblijfsvergunning is overschreden en hij het land binnen de gestelde termijn niet heeft verlaten, dan wel geen verlenging heeft aangevraagd.

Met de huidige wetswijziging wordt de goede wil van de illegaal verblijvende buitenlander beloond. De illegale buitenlander wordt geen toegangsverbod opgelegd indien hij op eigen initiatief het land verlaat onder betaling van de aangeslagen geldboete aan de douane. De hoogte van de geldboete wordt bepaald aan de hand van het aantal dagen van het illegaal verblijf in Turkije.

Het verschil tussen de oude en de nieuwe regeling is dat bij de oude regeling een toegangsverbod van maximaal 5 jaar wordt opgelegd en bij de nieuwe regeling wordt volstaan met een overbruggingsperiode van 3 maanden. Een illegale buitenlander die op eigen initiatief het land verlaat krijgt geen toegangsverbod opgelegd maar heeft de mogelijkheid om na verloop van 3 maanden Turkije weer binnen te treden met een visum of verblijfsvergunning.

Deze overbruggingsperiode wordt buiten beschouwing gelaten indien de persoon een werkvergunning heeft/had aangevraagd en binnen deze overbruggingsperiode de aanvraag is/wordt gehonoreerd. Hij hoeft dan de 3 maanden niet af te wachten om Turkije alsnog te mogen betreden.

Belangrijk is dat een illegale buitenlander in Turkije op eigen initiatief het land verlaat. Indien de overheidsinstanties maatregelen treffen om de persoon in kwestie te deporteren ( het land uitzetten) riskeert deze persoon alsnog een toegangsverbod van maximaal 5 jaar. Zodra er sprake is van een bedreiging met betrekking tot de openbare veiligheid kan dit verbod verhoogd worden met maximaal 10 jaar.

Huisdieren in een woonpark

Dit keer wil ik het hebben over een onderwerp van een heel ander aard. Ik vraag uw aandacht voor het houden van huisdieren en hun rechten in een land waar de tolerantie tegen deze levende wezens zeer laag blijkt te zijn. De ontwikkeling van de rechten van de dieren ten opzichte van de meeste West-Europese landen blijft spijtig genoeg achter.

In hoeverre is een huisdier toelaatbaar op een woonpark? Is een meerderheidsbesluit genomen door de vereniging van eigenaren rechtsgeldig wat betreft ontruiming van een huisdier? Kan een toezichthouder van een Gemeente een ontruiming van een huisdier bewerkstelligen? Wat zijn de rechten van huisdieren in Turkije?

Voor alle duidelijkheid: Huisdieren kunnen niet ontruimd worden noch door een meerderheidsbesluit van een vereniging van eigenaren, noch door een besluit van de Gemeente. Dat kan alleen door een rechter.
Met andere woorden; een vereniging van eigenaren of toezichthouders van een Gemeente (de zogenoemde ‘Zabita’) kunnen geen beslissingen of ontruimingsacties ten aanzien van huisdieren (onder)nemen. Iedere huiseigenaar kan zelf bepalen of hij een huisdier in zijn woning houdt en hoeveel dat aantal is.

Wel kan een woonpark vereniging besluiten nemen ten aanzien van huisdieren die vertoeven op de gemeenschappelijke ruimte van het park, zoals de tuin, de kelder of de trappengang. Bijvoorbeeld dat honden aangelijnd moeten worden in de tuin en of niet toegelaten zijn aan het zwembad.

Een ontruiming van een (huis)dier kan alleen via de rechtbank worden bewerkstelligd. Tijdens een gerechtelijk proces wordt beoordeeld in welke mate de omgeving, dan wel buren last (geluid, stank) hebben van de dieren en of dit te tolereren is. Hierbij dienen de omstandigheden van de situatie wel getoetst te worden aan de Wet van de Dierenrechten ten opzichte van de Wet op het Appartementsrecht en de bepalingen van de burenrechten opgenomen in het Burgerlijke Wetboek.

De Wet van de Dierenrechten, ingegaan op 24 Juni 2004 onder nummer 5199 (een Engelse versie hiervan is beschikbaar), is jammer genoeg weinig bekend onder de rechters. Deze Wet bepaalt uitdrukkelijk dat dieren die verzorging behoeven, niet uit een woning kunnen worden ontruimd. Met andere woorden; het ontruimen van dieren die gewend zijn aan een huisleven of oud dan wel ziek zijn, is strafbaar volgens deze Wet.

Maar hoe staat het recht van het huisdier ten opzichte van de bepalingen van het bestuursplan? 

Voor de lezer die geen idee heeft wat een bestuursplan is; het bestuursplan van een woonpark is een bestuursreglement gedeponeerd door de aannemer bij het Tapu kantoor. Het bestuursplan heeft een bindende werking voor alle huiseigenaren. In een bestuursplan kunnen nadere eisen betreffende een woonpark worden opgenomen. Zoals de toelaatbaarheid van huisdieren op het park. Het gedeponeerde bestuursplan moet niet verward worden met de huisregels van een vereniging. De huisregels zijn gebaseerd op meerderheidsbesluiten die per definitie niet bindend hoeven te zijn. Deze kunnen te allen tijde worden vernietigd door de rechtbank dan wel ingetrokken door de vereniging.

Mocht in een bestuursplan een nadelige voorwaarde ten opzichte van (huis)dieren zijn opgenomen, dan betekent dit nog steeds niet dat een huisdier zomaar kan worden ontruimd uit een woonpark. De rechter kan dit pas bevelen nadat een volwaardig proces over het huisdier in kwestie heeft plaatsgevonden.

En gelet op de bepalingen van de Wet van de Dierenrechten blijf ik erbij dat huisdieren gewend aan huiselijk leven niet ontruimd kunnen worden, tenzij er daadwerkelijk redenen van dringende aard bestaan.